'Plots' heb ik exact twee jaar na de dood van mijn moeder geschreven, op 21 juli 2020. Rond die periode kwamen er zo veel gevoelens terug naar boven. Ik heb de afgelopen jaren gerouwd om het verlies van mijn moeder, maar ik moest ook met de dood op zich leren omgaan. (Dat laatste is nog steeds een proces.) Even plots als het leven begint, komt er ook een einde aan. Zo was het overlijden van mijn moeke ineens daar, heel onverwacht. Terwijl ik dacht dat we nog zo veel tijd hadden samen.
Het leven was voor mij iets evident. Ik leefde alsof ik zou blijven leven en ontkende als het ware de dood. Als ik dan toch met een levenseinde geconfronteerd werd, zocht ik alweer snel mijn toevlucht in die ontkenning. Intussen ben ik dankbaar dat ik bewuster in het leven sta en dat de dood er ook een deel van uitmaakt. Niets is zo jammer als het leven en de geschenken ervan (een goede gezondheid, liefde, ...) vanzelfsprekend te nemen.
Deze quote wijst dus enerzijds op het plotse overlijden van mijn moeder en de bijhorende shock; anderzijds is het een herinnering om het leven te blijven appreciëren.
Lay-out: Quotes Creator