Dit tekstje heb ik geschreven tijdens de lockdown in 2020.
Voor Corona kreeg ik soms de opmerking van mijn man dat ik alleen maar plezier kon maken als we ergens naartoe gingen. Thuis zijn leek niet leuk genoeg. Het gewone leven leek niet leuk genoeg. En toen kwam de lockdown. Nu moest ik wel veel thuis blijven en er het beste van maken. (Gelukkig hebben we een fijn huis met een tuin vlakbij het bos. Luxe!)
In het begin was dit moeilijk, maar geleidelijk aan kon ik ook binnen onze vier muren meer en meer rust vinden. Mijn man en ik hebben zelfs hele warme herinneringen aan de periode van de eerste lockdown. Ik leerde om het in ons eigen huisje plezierig te maken en zelfs meer. Ik leerde dat fijne gevoel van rust, verbinding (met mezelf, de mensen die ik graag zie, de natuur), spiritualiteit, ... in mezelf te zoeken.
Toen mijn man de tekst van 'Rusteloos' las, vond hij dit passen op een tegeltje in Delfts Blauw. Bij deze was de lay-out voor dit versje gekozen!
Met dank aan mijn man voor het verzorgen van de lay-out.